TRENİN PİLİ BİTTİ

Geçen gün oğullarımla gezmeye gittik.Dönüştede trenle eve dönelim dedim malum küçük prens TUNA hiç trene hiç binmedi daha önce bakalım ne yapıcak dedim.İstasyona güle oynaya geldik jetonumuzu aldık merdivenlerden indik adımımızı istasyona atar atmaz tren geldi.Tuna'nın gözler kocaman oldu ben sürekli onu takip ediyorum.Ehh çocuk evde oyuncaklarının arasında gördüğü oyuncak trene çok benzetiyor tabi.Benim amacımda buydu zaten Trenin gerçeğininde olduğunu ispatlamak.Trene bindiiiik ,sağolsun kucağımda çocukla bindiğimi gören gençten bir arkadaşımız bana yer verdi (hala centilmen birilerinin olduğunu görmek çok mutluluk verici ayrıca).Tuna'nın soruları hiç bitmiyor tabi bulası neresi,babam nede,kalanlık oluyooo,tlen çok güzel,oooo çok hızlı gidiyo gibi....Ama Kartal'a geldiğimizde tren bir nedenden dolayı durdu bekle bekle gitmiyor,belli ki uzun yol trenine yol vermek için bekliyor .Ama bizim küçük bey çok sıkıldı hadi gitsin diye ıslara başladı sonra söylediği kelime benim ve bizi duyan çevremizdeki insanlarında çok hoşuna gitmiş olmalı ki herkes gülümsemeye başladı ,sesin nerden geldiğini göremeyen sesin geldiği yöne doğru yöneldi.Tuna'nın trenin neden gitmediğiyle ilgili düşüncesi ^^tlenin pili bittiiiiii^^çok komik geldi bana .Beş dakika sonra tren çalıştı bu seferde söylediği şuydu  <<adamla geldi pil taktı tlen çalışdııı>>ahh bu çocuklar herşeyi o kadar güzel anlatıyorlarki .küçük behlülüm seni çok seviyorum.

Canım Aşkıma

Canım Aşkım.

Sen benim hayatımı tamamen değiştiren gönlüme o güzel aşkını düşüren seni sevmenin  ve sevilmenin mutluluğunu yaşatan çok iyi bir eş ve mükemmel bir babasın.Seni tanıdığım zamanlarda (1998)bana söylediğin söz ne kadar da doğruymuş.Beni tanıdıkça daha çok seviceksin demiştin.Evet seni tanıdıkça daha çok sevdim,seni tanıdıkça diğerlerinden farkını anladım yine sevdim,seni tanıdıkça bana olan aşkını yaşadıkça seni daha daha çok sevdim,sen benim için artık vazgeçilmezinde ötesinde birşey oldun.Seni tarif edemediğim bir aşkla seviyorum.Evet sen  haklı çıktın seni tanıdıkça daha çok seviyormuşum ,evliliğimizin 12.yılındayız ben seni hala tanımak istiyorum.Çocuklarımızla birlikte inşallah daha uzun uzuun yıllar birlikte mutlu bir yaşam süreriz.SİZİ ÇOK AMA ÇOK SEVİYORUM.

Anneye Özlem;

Annemi tam 8 yıldır görmüyorum.Annemin saçlarını,ellerini,gözlerini,sesini herşeyini çok özledim.Buraya daha o kadar çok şey sayabilirim ki sekiz yıldır görememek onun ölümünü kabullenememek o kadar zor ki anlatamam,onu rüyamda gördüğümde çok mutlu uyanıyorum sanki ölmemiş gibi mutluluk veriyor bana;
Ben çocukken annemin eteğini tutarak gezen bir çocuktum anneciydim yani,çocukluğum çok mutlu geçmedi aslında annemden  yana değil tabi ama babam içki içerdi her akşam huzursuzluk çıkarırdı.O yüzden de her akşam yine kavgamı çıkacak korkusuyla beklerdim.Ama anne sevgisini sekiz yıl öncesine kadar dolu dolu aldım o sevginin hayatımda olmaması çok büyük eksiklik.Biz dört kardeşiz iki ablam ve birde ağabeyim var.Üçünüde çok severim,ama ağabeyim başka herhalde onu babamdan alamadığım sevgiden  olsa gerek onu oraya koydum zaman içersinde.Biz bekarken daha çok şey paylaşırdık ama evlendikten sonra paylaştığımız şeyler azaldı.Herkesin kendi sorumlulukları arttı,hayat şartları derken paylaşımlarımız azaldı,buna etken annemin zamansız ölümüde girdi araya.Başta anne olmayınca herkes dağılıyor.Anne demek aileyi ayakta tutan demek,evin direği demek.(gerçi direği genelde baba için derler ama bizde anneydi evin direği)
Anne olmayınca herşey o kadar değişik bir hal alıyorki inanamazsınız..Keşke annem ölmeseydi ama ne yapalım Rabbimin takdiri.Zamanla herşeye göğüs geriyor insan.2008 'in mart ayındada babamı kaybettim.İnsan ne kadar kızsada acı içini yakıyor,bu acı anneminkinden çabuk geçti,belki yaşadıklarımın etkisi belki aramızdaki çok sıcak olmayan baba-kız ilişkisi bilemiyorum çok üzüldüm tabi ama anneme üzüldüğüm kadar üzülemiyordum.Ben babamla ilk kez evlenmeme yakın karşılıklı oturup doğru dürüst konuşabildim yani eşimle tanıştığımız zamanlardaydı . HAYATIMINDÖNÜM NOKTASIYDI desem daha doğru olur.eşimle iilk tanıştığım zamanlarda onu bu kadar çok seveceğimi aklımın ucuna bile getiremezdim o benim herşeyim. annem ,babam,abim,kocam kısacası herşeyim vazgeçemiyeceğim bir gerçeğim oldu onsuz bir hayat düşünemiyorum AŞKIM SENİ ÇOK SEVİYORUM.VE İKİSİDE BİRBİRİNDEN YAKIŞIKLI OĞULLARIMIZIDA ÇOK SEVİYORUM.İYİKİ HAYATIMDA VARSINIZ.

Neyse bende amma doluymuşum yazdıkça yazasım geliyor bende anlamadım valla,kafamda yaşadıklarım parça parça film şeridi gibi geçiyor .Biraz acemice yazıyorum kafa karıştıran türden oldu ama kusurları görmeyiverin artık..Daha o kadar şeyler yazılırki bu konu üzerine ama şimdilik bu kadar yeter, ahhh anneciğim aahhh keşkke burda olsan da sana özlemim son bulsa!!!!!!!!!!!!SENİ ÇOK ÖZLEDİM...

Tanışma

Merhabalar;
Ben 35 yaşında 2 çocuk annesiyim.Ve de üç erkeğin prensesiyim. Eşim ve iki oğlumla mutlu bir aileyiz.11 yıllık evliyiz (eh yani 12 de diyebiriz).Büyük oğlum 11 yaşında derslerinde başarılı bir çocuk,küçük oğlumda 2,5 yaşında aralarında yaklaşık 9 yaş var. eh bu biraz zor birazda kolaylık oldu aslında,ilkine göre daha bilerek tecrübe kazanmış bir anne olarak 2.çocuğu büyütmek daha kolay gibi gözüküyor aslında ama kaç çocuğunuz olursa olsun her çocuk ayrı bir tecrübedir.çünkü kişilikler farklı ,zevkleri farklı,alışkanlıkları farklı vs..vs... zor ama güzel olsun herşeye değer onların varlılığı.Hay Allah bu arada çocukların adlarını bile yazmamışım acemice bir yazı olduğu nerden bakarsanız bakın anlaşılıyor nede olsa ilk tecrübe :))büyük oğlum Tunca küçüğüde Tuna .Mutluluklar paylaşıldıkça mutluluk verir daha güzel mutlulukları paylaşmak dileğiyle...